гарэ́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | гару́ | гары́м | 
		
		
			| 2-я ас. | гары́ш | гарыце́ | 
		
		
			| 3-я ас. | гары́ць | гара́ць | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | гарэ́ў | гарэ́лі | 
		
			| ж. | гарэ́ла | 
		
			| н. | гарэ́ла | 
	
| Загадны лад | 
|---|
	
		
			| 2-я ас. | гары́ | гары́це | 
	
| Дзеепрыслоўе | 
|---|
	
		
			| цяп. час | гаручы́ | 
		
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
сла́лам, -а, м.
Від спорту — скарасны спуск на лыжах з гары па зададзеным складаным маршруце.
Займацца слаламам.
|| прым. сла́ламны, -ая, -ае.
Слаламная дыстанцыя.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
hilltop [ˈhɪltɒp] n. вяршы́ня ўзго́рка або́ гары́
 Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс) 
скаці́ць, скачу́, ско́ціш, ско́ціць; ско́чаны; зак.
1. каго-што. Коцячы па нахільнай паверхні, спусціць.
С. камень з гары.
С. бервяно з калёс.
2. Тое, што і скаціцца (разм.).
С. з гары на мапедзе.
3. каго-што. Коцячы, сабраць у адно месца.
С. круглякі ў кучу.
|| незак. ско́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. ско́чванне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
ступе́ньчаты, -ая, -ае.
1. гл. ступень (у 2 і 6 знач.).
2. Размешчаны ступенямі (у 7 знач.).
С. спуск з гары.
|| наз. ступе́ньчатасць, -і, ж.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
hillside [ˈhɪlsaɪd] n. схіл, адхо́н гары́ або́ ўзго́рка
 Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс) 
arete
[əˈreɪt]
n.
грэ́бень гары́
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)  
спа́дзіна, ‑ы, ж.
Схіл гары або ўзгорка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
toboggan2 [təˈbɒgən] v. вазі́цца, ката́цца на са́нках (асабліва з гары)
 Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс) 
імча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.
1. каго-што. Вельмі хутка везці, несці каго-, што-н.
Поезд імчыць пасажыраў.
2. Тое, што і імчацца (разм.).
Сані і. з гары.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)