Verbum

анлайнавы слоўнік

blättern

vi (in D) гарта́ць, пераго́ртваць (кнігу)

(sich) слаі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Гартава́ць ₁ ’гартаваць’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Сл. паўн.-зах.). Ст.-бел. гартовати (Булыка, Запазыч.). Укр. гартува́ти. Запазычанне з польск. hartować (< ням. härten). Кюнэ, Poln., 56; Булыка, Запазыч., 80; Фасмер, 1, 395.

Гартава́ць ₂ ’выгортваць’ (Сл. паўн.-зах.: «Качаргой гартуеш жар»). Гібрыднае слова: < гартава́ць ₁ ’гартаваць’ + гарта́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

browse

[braʊz]

v.t.

па́сьвіць

v.i.

1) жыві́цца траво́ю, па́сьвіцца

2) Figur. гарта́ць, перагляда́ць кні́гі

малады́я па́расткі, галі́нкі, зялёная па́ша

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

воро́чать несов.

1. (переворачивать) варо́чаць, пераваро́чваць; (передвигать) перако́чваць, перасо́ўваць;

2. (вертеть) круці́ць; (вращать) круці́ць; (страницы и т. п.) гарта́ць, пераго́ртваць;

3. перен., разг. (распоряжаться) варо́чаць, ару́даваць;

воро́чать дела́ми варо́чаць спра́вамі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

thumb

[Өʌm]

1) вялі́кі па́лец (на руцэ́, у рукаві́цы)

2) Arch. вы́ступ карні́за

v.t.

1) пэ́цкаць па́льцамі

2) гарта́ць (кні́гу)

•

- all thumbs

- thumbs down

- thumbs up

- under the thumb of

- thumb a ride

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

leaf

[li:f]

n., pl. leaves

1) ліст -а́ і (збо́рнае) -у m., pl. лісты́, лісьцё n.

the fall of the leaves — апада́ньне лісто́ў

2) ліст -а́ m., а́ркуш -а m. (папе́ры, мэта́лу, фане́ры)

3) устаўна́я до́шка, адкідна́я до́шка (у стале́)

v.i.

пакрыва́цца лісьцём, распуска́цца

v.t.

гарта́ць, пераго́ртваць (старо́нкі кні́гі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Вярце́ць ’круціць’ (БРС, КТС, Яруш.); ’абмотваць, абкручваць’ (БРС); ’хітраваць’ (Юрч.), укр. вертіти ’вярцець’; ’свідраваць’, рус. вертеть ’тс’; ’абарочваць’, ’вярнуць каго-небудзь’; ’падманваць’, уладз., валаг. ’боўтаючы, збіваць што-небудзь’, перм. ’пячы (у роце)’, вяц. ’ванітаваць’. Ст.-рус. вертѣти, врътѣти ’вярцець’; ’свідраваць’; ’загортваць, згортваць’. Польск. wiercić ’круціць’; ’свідраваць’; ’круціўшы, расціраць што-небудзь’, н.-луж. wjerśeś ’вярцець, круціць’; ’свідраваць’, в.-луж. wjerćeć ’тс’, чэш. vrtěti ’вярцець, круціць’; ’думаць, варочаць мазгамі’, славац. vrtieť ’круціць’, славен. vrtẹ́ti ’тс’, серб.-харв. vŕtjeti, вр̀тети ’круціць’; ’ківаць (галавой)’; ’віляць, махаць (хвастом)’; ’сукаць’; ’свідраваць’, макед. врти ’абарачаць, вярцець, круціць’; ’мяняць палажэнне’; ’зварочваць (з дарогі)’; ’гартаць (старонку)’; ’віцца (аб сцежцы)’; ’пераварочваць, ніцаваць’; ’перакручваць’; ’(добра) весці гаспадарку’; ’тачыць (дрэва)’, балг. въртя́ ’вярцець, круціць, абарочваць’; ’віцца’; ’добра валодаць (зброяй, інструментам)’; ’весці гаспадарку’; ’варочаць (справамі)’, ст.-слав. врьтѣти, врътѣти ’вярцець, круціць’. Прасл. vьrtěti (аснова vьrt‑/vert‑/vort‑) мае адпаведнікі ў літ. ver̃sti, verčiù ’валіць, перакульваць’; ’ніцаваць’; ’пераўтвараць’; ’перакладаць (на іншую мову)’; ’прымушаць’, лат. vḕrst ’звяртаць (увагу)’; ’паварочваць’; ’абярнуць’, ст.-прус. wīrst ’станавіцца’, wartint ’абарачаць’, гоц. wairþan ’станавіцца’, лац. verto, ‑ere ’паварочваць, вярцець’ — усе ўзыходзяць да і.-е. u̯ert‑ (< u̯er‑). Гл. Праабражэнскі, 1, 77; Вальдэ, 824; Траўтман, 354; Фік, 1, 131; Торп, 397; Мюленбах-Эндзелін, 4, 566; Міклашыч, 384; Брукнер, 617; Фасмер, 1, 301; Шанскі, 1, В, 65–66; КЭСРЯ, 76; Махэк₂, 701; БЕР, 1, 212; Голуб-Копечны, 423; Младэнаў, 91; Скок, 3, 631–633.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)