Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
няшча́сны, -ая, -ае.
1. Які церпіць гора, бяду, перажывае няшчасце.
Н. чалавек.
2. Які з’яўляецца няшчасцем, заключае ў сабе няшчасце.
Н. выпадак.
3. Які прыносіць няшчасце або прадвяшчае яго.
Н. дзень.
4. Які выражае прыгнечаны, гаротныі пад. стан.
Н. выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
го́ркі, -ая, -ае.
1. Які мае своеасаблівы едкі смак.
Г. палын.
Горкае лякарства.
2.перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.
Горкае жыццё.
Пераканацца на горкім вопыце.
Горкая праўда.
Горкія слёзы.
◊
Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.
Горкі п’яніца (разм., неадабр.) — алкаголік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
béttelarm
a (ве́льмі) бе́дны, гаро́тны, жабра́чы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
woeful
[ˈwoʊfəl]
adj.
1) гаро́тны; су́мны, журбо́тны
a woeful expression — гаро́тны, су́мны вы́раз
2) жа́ласны, ва́рты жа́лю
a woeful sight — жа́ласнае відо́вішча
3) зага́нны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Гарапа́шны ’гаротны’ (БРС), гарапа́шнік ’гаротнік’ (БРС). Параўн. рус.дыял.горепа́шница ’бедная, няшчасная жанчына’, горепа́шник ’гаротнік’ (СРНГ, 7, 35), укр.горопа́ха ’гаротнік, бядняга’, горопа́шний ’гаротны’. Да *gorʼe ’гора’ і *pachati ’араць’. Параўн. яшчэ ў Даля рус.пашни́к ’той, хто ў бядзе, бядняга’. Рудніцкі (689) укр.горопа́ха адносіць да *gora ’гара’. Семантычна амаль аднолькавае з бел.гарапа́шнік, рус.горепа́шник, укр.горопа́ха (< *горепа́ха) іншае слова для гэтага паняцця: рус.горемы́ка (аб ім гл. Шанскі, 1, Г, 132).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тарбэ́чнік ’бедны, гаротны чалавек’ (мёрск., З нар. сл.), тарбэ́чнік, тарбе́чнік ’бедны, жабрак’, ’злодзей, тарбахват’ (Янк. 3.), тарбэ́шнік ’бедны, гаротны чалавек, жабрак’ (Мат. Маг.), тарбе́чнік, тарбэ́тнік ’жабрак’ (Сцяшк. Сл.), торбе́шнік ’спекулянт’ (Мат. Гом.), ’сярмяжнік, бедны чалавек’, сюды ж тарбе́шнічаць ’выпрошваць’ (Яўс.), тэрбе́шніца ’жабрачка’ (акц., ЛА, 3). Укр.торбе́шник ’жабрак’. Лакальнае ўтварэнне ад торба (гл.) з экспрэсіўнай суфіксацыяй у назвах асоб (пра суф. ‑ешнік гл. Сцяцко, Афікс. наз., 153), параўн. то́рбачнік ’чалавек, які ходзіць з торбай’ (люб., Нар. словатв.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
woeful[ˈwəʊfəl]adj.
1.lit. засму́чаны; гаро́тны; тужлі́вы; журбо́тны;
woeful eyes су́мныя во́чы
2. ве́льмі ке́пскі; (той) які́ засмучае;
a woeful spectacle жахлі́вае відо́вішча
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wretched
[ˈretʃɪd]
adj.
1) бяздо́льны, няшча́сны, гаро́тны
2) нікчэ́мны, няго́дны
a wretched traitor — нікчэ́мны здра́днік
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бяда́к, бедака, м.
Разм. Той, хто вечна гаруе, бяздольны; няшчасны, гаротны. Сымон лічыўся найбольшым бедаком у вёсцы. Дзе калі якое гора навернецца, заўсёды трапіць на Сымона.Бядуля.[Ліса] коціць лапамі вожыка да бліжэйшага ручайка; спіхвае яго ў ваду... Каб не ўтапіцца, бедаку трэба плысці, і ён выпростваецца ў вадзе.Рылько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)