сталі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.

Галоўны горад дзяржавы, месцазнаходжанне ўрада і ўрадавых устаноў.

Мінск — с.

Беларусі.

|| прым. сталі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

главбух (гла́вный бухга́лтер) галоўбу́х, -ха м. (гало́ўны бухга́лтар).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

главвра́ч (гла́вный врач) галоўура́ч, -ча́ м. (гало́ўны ўрач).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

галоўбу́х, ‑а, м.

Галоўны бухгалтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галоўура́ч, ‑а, м.

Галоўны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анты́хрыст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. У хрысціянскай рэлігіі: галоўны праціўнік, антыпод Хрыста.

2. Ужыв. як лаянкавае слова (разм., уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пара́дны, -ая, -ае.

1. Прызначаны для парада, для ўрачыстых выпадкаў; святочны.

Парадная форма.

П. мундзір.

2. Пра ўваход: пярэдні, галоўны.

Парадныя дзверы.

П. ход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

главк (гла́вный комите́т) глаўк, род. гла́ўка м. (гало́ўны камітэ́т).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

pryncypalny

уст. галоўны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chief​2 [tʃi:f] adj. гало́ўны, асно́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)