ГАЛА...

[ад грэч. hals (halos) соль],

першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнні адпавядае слову «соль», напр., галабіёнты, галагены.

т. 4, с. 442

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Гала З. З. 4/549; 7/224; 11/605; 12/170

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

га́ла́-канцэ́рт

(ад фр. gala = урачыстасць + іт. concerto = канцэрт)

вялікі святочны канцэрт.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

га́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́л га́лы
Р. га́ла га́лаў
Д. га́лу га́лам
В. га́ла га́лаў
Т. га́лам га́ламі
М. га́ле га́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галл ист. гал, род. га́ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашуга́ць сов., разг. заполыха́ть, запыла́ть;

~га́ла по́лымя — заполыха́ло (запыла́ло) пла́мя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Га́лы ’ягадзіцы’ (Нас.). Гл. га́ла 2.

Галы́ ’лыткі’ (Бяльк.). Суадносіцца, здаецца, з *golъ ’голы’. Матывацыя тут такая самая, што і ў слове галёнкі (слав. *golěnъ да *golъ). Аднак не выключаецца, што, магчыма, ёсць сувязь з га́ла ’штосьці круглае’ (гл. га́ла 2, галы ’ягадзіцы’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gomóła

ж. камяк; гала, галка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Максім, гл. Гала З. З.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зорык, гл. Гала З. З.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)