Гавару́н ’гаварлівы чалавек’ (Янк. III, 17; Бяльк.; Інстр. III, 58). Рус. говору́н ’гаварлівы чалавек, балбатун, балака’, укр. говору́н (Рудніцкі, 667; няма ў Грынч.). Усх.-слав. утварэнне адлюстроўвае прасл. словаўтваральную мадэль *govorunъ (nomen agentis на *‑unъ ад *govoriti ’гаварыць’). Аналагічныя фармацыі з суфіксам ёсць і ў некаторых іншых слав. мовах. Параўн., напр., славен. govorȗn ’хвалько, фразёр’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

communicative [kəˈmju:nɪkətɪv] adj.

1. тавары́скі; гаваркі́, гаманкі́, гаманлі́вы, гаварлі́вы

2. камунікацы́йны;

communicative skills камунікацы́йныя здо́льнасці/на́выкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

talkative [ˈtɔ:kətɪv] adj. гаваркі́, гаманкі́, гаварлі́вы, гаманлі́вы, балбатлі́вы

♦

as talkative as a parrot балбатлі́вы як папуга́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verbose

[vɜ:rˈboʊs]

adj.

1) шматсло́ўны

2) гаварлі́вы, гаваркі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

voluble

[ˈvɑ:ljəbəl]

adj.

1) гаваркі́, гаварлі́вы

2) шматсло́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gabby

[ˈgæbi]

adj. -bier, -biest, informal

гаваркі́, гаварлі́вы; балбатлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

glib

[glɪb]

adj.

гаварлі́вы, гаваркі́, гла́дкі на язы́к

glib excuses — гла́дкія адгаво́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

garrulous

[ˈgærələs]

adj.

1) гаваркі́, гаварлі́вы, балбатлі́вы

2) расьця́гнуты, залі́шне праця́глы, до́ўгі; шматсло́ўны (раска́з)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гаманлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які любіць пагаварыць; гаваркі, гаварлівы. Нейкім асаблівым чуццём .. [Мікалай] адчуў неабходнасць падпарадкавацца гэтаму вясёламу, гаманліваму хлопцу з яснымі вачамі. Шамякін. // Ажыўлены, шумны (пра натоўп, гурт людзей і пад.). Вунь, быццам вецер прашумеў, прамільгнула гаманлівая купка дзяўчат, і ўжо з ваколіцы даляцела задзірыстая прыпеўка. Марціновіч. // перан. Шумлівы, незмаўкальны. Над рачулкай гаманлівай Заводзяць песні салаўі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

windy

[ˈwɪndi]

adj.

1) ве́траны, вятры́сты

windy weather — ве́транае надво́р’е

2) шматсло́ўны, гаваркі́, гаварлі́вы

3) які́ пу́шыць, выкліка́е га́зы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)