cherry [ˈtʃeri] n. ві́шня;

a cherry grove ві́шаннік, вішня́к;

cherry red ко́лер ві́шні, вішнёвы ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cerise

[səˈri:z]

n.

вішнёвы ко́лер, ві́шня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Sáuerkirsche

f -, -n ві́шня (звычайная)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Губенка П. М., гл. Вішня А.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цэрапа́дус

(ад лац. cerasus = вішня + padus = чаромха)

міжвідавы гібрыд стэпавай вішні і японскай чаромхі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Kírschbaum

m -(e)s, -bäume ві́шня (дрэва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

няпло́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не прыносіць, дае мала пладоў. Няплодная вішня. Няплодная глеба.

2. Які не можа даць патомства. Аношка з жонкаю няплодны — Не павялося на дзяцей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вішня́к ’птушка дубанос, Coccothraustes coccothraustes L.’ (Ніканчук). Ад вішня. Назва ўзнікла таму, што дубаносы часта шкодзяць садам, асабліва вішнёвым. Параўн. таксама вішнёўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́стачкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае костачку (у 4 знач.); з костачкай. Костачкавыя плады. // у знач. наз. ко́стачкавыя, ‑ых. Пладовыя расліны, плод якіх мае адну костачку з семем, напрыклад: вішня, сліва, абрыкос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вішнёўка ’івалга’ (Інстр. II). Да вішня, таму што івалга часта шкодзіць вішнёвым садам. Параўн. укр. назвы івалгі черешоїд, черешенник (Ніканчук, БЛ, 5, 67).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)