адпушчэ́нне, ‑я, н.

Уст. Дараванне грахоў, віны і пад. Адпушчэнне грахоў.

•••

Казёл адпушчэння гл. казёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізва́ння, прысл.

Разм. Ніколькі. Спаць не хацелася нізвання. Гартны. Віны за мной няма нізвання. Ліхадзіеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́кі, ‑аў; адз. піка, ‑і, ж.

Картачная масць з малюнкам у выглядзе чорнага наканечніка пікі; віны.

[Фр. pique.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

forgiveness

[fərˈgɪvnəs]

n.

1) дарава́ньне n. (до́ўгу, віны́), прабачэ́ньне n. (віны́)

2) праба́члівасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

white wines

бе́лыя ві́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пі́кі

(фр. pique)

картачная масць з малюнкам у выглядзе чорнага наканечніка пікі; віны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

confession [kənˈfeʃn] n.

1. прызна́нне, усведамле́нне (віны)

2. relig. спо́ведзь

3. веравызна́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

guilt [gɪlt] n. (about) віна́; вінава́тасць;

a sense of guilt пачуццё віны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ві́на,

гл. віны.

віна́, ‑ы, ж.

1. Нядобры ўчынак, правіннасць. Зразумець віну. Даказаць віну. □ Чэсь апусціў галаву ў знак свае віны і стаяў панурыўшыся. Колас. // Адказнасць за ўчынак, злачынства. Па чыёй віне?

2. Прычына. А сок быў свежы, такі хвацкі, Такі салодкі, забіяцкі! Ён быў галоўнаю віною Таго, што позняю парою Сядзелі дзеці чарадою. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабачэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прабачаць — прабачыць (у 1 знач.).

2. Дараванне віны; паблажлівасць за правіннасць.

•••

Прашу прабачэння гл. прасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)