абме́рны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абмеру. Абмерная вяроўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмата́цца, ‑аецца; зак.

Размотваючыся, аслабнуць або аддзяліцца. Вяроўка адматалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастро́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Рэмень (вяроўка), які злучае ворчык з хамутом пры запраганні каня ў плуг, барану.

|| прым. пастро́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліктро́с, ‑а, м.

Спец. Мяккая вяроўка, якой абшываюць краі парусоў.

[Гал. lijk-tros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́тлінь, ‑я, м.

Трос, вяроўка, прымацаваныя да грузу лота ​1.

[Гал. loodlijn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскудзе́ліцца, ‑ліцца; зак.

Разм. Растрапацца, раздзяліцца на валокны. Вяроўка раскудзелілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

Тоўстая моцная вяроўка з пяньковага валакна або дроту.

Сталёвы к.

|| прым. кана́тны, -ая, -ае.

Канатная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгая вяроўка з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі коней і іншых жывёлін; ласо.

|| прым. арка́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, корд і -аў, ж. (спец.).

Доўгая вяроўка, на якой ганяюць коней па крузе пры выездзе, абучэнні.

Ганяць на кордзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераце́рціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., ператрэ́цца; -цёрся, -це́рлася; зак.

1. Ад трэння раздзяліцца.

Вяроўка перацерлася.

2. Здрабніцца, ператварыцца ў парашок.

Увесь тытунь перацёрся.

|| незак. пераціра́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)