расця́гнуты, -ая, -ае.

1. Які падоўжылі, расцягнулі.

Расцягнутая вяроўка.

2. перан. Празмерна працяглы, доўгі.

Р. даклад.

|| наз. расця́гнутасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмата́цца сов. отмота́ться;

вяро́ўка ~та́лася — верёвка отмота́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абме́рны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абмеру. Абмерная вяроўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмата́цца, ‑аецца; зак.

Размотваючыся, аслабнуць або аддзяліцца. Вяроўка адматалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастро́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Рэмень (вяроўка), які злучае ворчык з хамутом пры запраганні каня ў плуг, барану.

|| прым. пастро́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліктро́с, ‑а, м.

Спец. Мяккая вяроўка, якой абшываюць краі парусоў.

[Гал. lijk-tros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́тлінь, ‑я, м.

Трос, вяроўка, прымацаваныя да грузу лота ​1.

[Гал. loodlijn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскудзе́ліцца, ‑ліцца; зак.

Разм. Растрапацца, раздзяліцца на валокны. Вяроўка раскудзелілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

Тоўстая моцная вяроўка з пяньковага валакна або дроту.

Сталёвы к.

|| прым. кана́тны, -ая, -ае.

Канатная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгая вяроўка з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі коней і іншых жывёлін; ласо.

|| прым. арка́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)