towel

[ˈtaʊəl]

1.

n.

ручнік -а́ m.

2.

v.

выціра́ць ручніко́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сціра́ць ’мыць, праць; чысціць’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ), ’выціраць, рабіць чыстым, сухім’ (ТС, Варл.). Параўн. укр. стира́ти ’выціраць, уціраць’, польск. ścierać ’тс’, чэш. stirati, славац. stierať ’тс’. Вытворнае ад церці (гл.), што адлюстроўвае спосаб прання або ачышчэння (Фасмер, 3, 761). Значэнне ’мыць (бялізну), праць’ з’яўляецца беларуска-рускай інавацыяй, бо ў стараж.-рус. сътирати асноўнае значэнне было ’малоць, размолваць’ (Новое в рус. этим., 219; Из истории рус. сл., 173–174).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ocierać

незак.

1. выціраць;

2. націраць; муляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábreiben

* vt

1) сціра́ць, выціра́ць

2) расціра́ць; абціра́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stäuben

1.

vi распыля́цца, церушы́ць (пра дождж)

2.

vt выціра́ць [выбіва́ць] пыл (з чаго-н.)

das Zímmer ~ — выціра́ць пыл у пако́і

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mop​2 [mɒp] v.

1. мыць (падлогу швабрай, посуд губкай)

2. выціра́ць (вадкасць, пот, кроў і да т.п.)

mop up [ˌmɒpˈʌp] phr. v. знішча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sponge

[spʌndʒ]

1.

n.

гу́бка f.

2.

v.t.

1) выціра́ць гу́бкай

2) уця́гваць, убіра́ць

•

- sponge on

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перетира́ть несов.

1. (трением) пераціра́ць;

2. (растирать) це́рці, расціра́ць;

3. (вытирать — обо всём, многом) пераціра́ць, выціра́ць; см. перетере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Паціра́ч ’ручнік’ (Мат. Гом.), смарг. пацірык ’тс’ (Сл. ПЗБ), паціраха ’тс’, ’ануча для мыцця падлогі’ (Мат. Гом.), пацерка ’ануча, ручнік для посуду’ (Касп.). Утвораны ад дзеяслова po‑tira‑tV выціраць’, у якім po‑ мае значэнне ’паступовасць і шматразовасць дзеяння’. Да церці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wycieraczka

ж.

1. палавік; дыванок (выціраць ногі);

2. спец. ачышчальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)