няве́ста, -ы, ДМ -сце, мн. -ы, -ве́ст, ж.

1. Дзяўчына або жанчына, якая выходзіць замуж; маладая.

Жаніх і н.

2. Дзяўчына, якая дасягнула шлюбнага ўзросту.

У суседкі дачка ўжо н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

поэ́тому нареч. таму́, вось чаму́, (следовательно) разг. зна́чыць, выхо́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

фантанава́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ну́е; незак.

Выбівацца, выходзіць на паверхню чаго-н. у выглядзе фантана (у 1 і 2 знач.).

Нафта фантануе.

Ф. ідэямі.

|| наз. фантанава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зыхо́дзячы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад выходзіць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які спадае, убывае. Расставіць лічбы ў зыходзячым парадку.

3. Дзеепрысл. незак. да выходзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выбрыда́ць ’выходзіць’ (Яруш.). Ад брысці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

штого́днік, ‑а, м.

Перыядычнае выданне, якое выходзіць раз у год.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wylegać

незак. выходзіць, высыпаць (гуртам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zatem

такім чынам; выходзіць; значыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

marry [ˈmæri] v.

1. жані́цца; выхо́дзіць за́муж; браць шлюб

2. жані́ць; вянча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

open on

выхо́дзіць, адкрыва́цца на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)