казыра́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

1. Хадзіць з казырнай карты.

2. перан., чым. Выстаўляць што-н. як сваю перавагу; выхваляцца.

|| аднакр. казырну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выстранча́ць

‘дагаджаць каму-небудзь, запабягаць перад кім-небудзь; выхваляцца, задавацца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выстранча́ю выстранча́ем
2-я ас. выстранча́еш выстранча́еце
3-я ас. выстранча́е выстранча́юць
Прошлы час
м. выстранча́ў выстранча́лі
ж. выстранча́ла
н. выстранча́ла
Загадны лад
2-я ас. выстранча́й выстранча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выстранча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

boast​2 [bəʊst] v. (about/of) выхваля́цца, хвалі́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

brag​2 [bræg] v. (about/of) хвалі́цца, выхваля́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

swank [swæŋk] v. BrE, infml, derog. хвалі́цца, выхваля́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выхваля́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выхваляцца (у 1 знач.).

2. Саманадзейная хвальба, самахвальства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карапу́зіцца ’выстаўляць пуза, выхваляцца’ (Нас., Касп.), да карапуз (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

захва́статься сов., разг. (начать хвастаться) пача́ць хвалі́цца, пача́ць выхваля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przechwalać się

незак. выхваляцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fanfaronować

незак. хваліцца, выхваляцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)