выстранча́ць

‘дагаджаць каму-небудзь, запабягаць перад кім-небудзь; выхваляцца, задавацца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выстранча́ю выстранча́ем
2-я ас. выстранча́еш выстранча́еце
3-я ас. выстранча́е выстранча́юць
Прошлы час
м. выстранча́ў выстранча́лі
ж. выстранча́ла
н. выстранча́ла
Загадны лад
2-я ас. выстранча́й выстранча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выстранча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)