Ругава́ць ’турбаваць, крануць, паварушыць (саркастычна)’ (маладз., Янк. Мат.). З польск. rugować ’высылаць, караць вінаватых’ < rug ’высылка, пакаранне вінаватых’, запазычана з гарадскога нямецкага права, дзе Rüge ’вымова’, rügen ’вымаўляць, рабіць вымову’ (Брукнер, 468). У якасці зыходных формаў падаюць с.-в.-ням. rüggen, rucken, rücken (Нававейскі, Zapożyczenia, 261). Сюды ж ст.-бел. рукгованъе ’высяленне’ (Ст.-бел. лексікон).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

exile​1 [ˈeksaɪl, ˈegzaɪl] n.

1. ссы́лка, вы́сылка, выгна́нне;

be/live in exile быць/жыць у ссы́лцы;

force/drive smb. into exile сасла́ць/вы́слаць каго́-н.

2. ссы́льны; выгна́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эмігра́цыя ж.

1. Áuswanderung f -, Emigratión f -; Exíl n -s, -e (высылка);

2. зборн. (эмігранты) Emigratión f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэпарта́цыя

(лац. deportatio = вываз)

высылка з дзяржавы або перасяленне на новае месцажыхарства як мера крымінальнага або адміністрацыйнага пакарання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пасяле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пасяляць — пасяліць (у 1 знач.) і пасяляцца — пасяліцца (у 1 знач.).

2. Месца аседлага жыцця людзей; населены пункт, сяло. Пад ганаровай вартаю прысад У кожным беларускім пасяленні Стаіць гранёны абеліск гранітны. Жычка. // Месца, дзе жывуць, гнездзяцца ў вялікай колькасці якія‑н. жывёлы, птушкі і інш.

3. У дарэвалюцыйнай Расіі — пакаранне, высылка на жыхарства ў аддаленую мясцовасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verschíckung

f -, -en

1) адпра́ўка, адпраўле́нне, пасы́лка, накірава́нне

2) вы́сылка, ссы́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zesłanie

zesłani|e

н. ссылка; высылка;

być na ~u — знаходзіцца ў ссылцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пасяле́нне н.

1. (дзеянне) Ánsiedlung f -;

вы́сылка на пасяле́нне Stráfansiedlung f;

высыла́ць на пасяле́нне deportíeren vt;

2. (пасёлак) Síedlung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Verbánnung

f -, -en вы́сылка, выгна́нне

j-n in ~ schícken — сасла́ць, вы́слаць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Exíl

n -s, -e

1) выгна́нне, вы́сылка

2) ме́сца вы́сылкі

im ~ lében — жыць у выгна́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)