высыла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высылаць — выслаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сланы ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выслаць ​1.

2. у знач. наз. вы́сланы, ‑ага, м. Разм. Ссыльны, сасланы.

вы́сланы ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выслаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́слать сов., в разн. знач. вы́слаць, мног. павысыла́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́сланы I

1. вы́сланный;

2. вы́сланный, у́сланный;

1, 2 см. вы́слаць I;

3. в знач. сущ. вы́сланный

вы́сланы II вы́стланный; см. вы́слаць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павысціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выслаць, застаць чым‑н. усё, многае. Павысцілаць скрынкі паперай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyekspediować

зак. адправіць, выслаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wysłać

I зак.

выслаць, адправіць;

wysłać list — адправіць пісьмо

II зак.

выслаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

павысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выслаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Павысылаць пасылкі. Павысылаць дазоры наперад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verbánnen

vt вы́слаць, адпраўля́ць у выгна́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Выслане́ц ’ганец; той, каго паслалі за якой-небудзь справай’ (Нас.), высла́нец ’ссыльны’ (Касп.). Рус. пск. выслане́ц ’ссыльны’. У першым значэнні запазычанне з польск. wysłaniec ’пасол, дэлегат; ганец’, у другім — дэрыват да выслаць з суф. ‑ец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)