Verbum

хаду́льны, -ая, -ае.

Збіты, пазбаўлены арыгінальнасці.

Х. выраз.

|| наз. хаду́льнасць, -і, ж.

галіцы́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова ці выраз, запазычаныя з французскай мовы.

біно́м, -а, м.

Алгебраічны выраз, які ўяўляе сабой суму або розніцу адначленаў; двухчлен.

перыфра́з, -а, мн. -ы, -аў м. і перыфра́за, -ы, мн. -ы, -ра́з, ж. (кніжн.).

Выраз, які з’яўляецца апісальнай перадачай сэнсу другога выразу ці слова, напр.: «цар звяроў» замест «леў».

|| прым. перыфрасты́чны, -ая, -ае.

П. выраз.

англіцы́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова ці моўны выраз, запазычаны з англійскай мовы.

празаі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Празаічны, уласцівы прозе выраз у паэтычнай мове.

дыялекты́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова або выраз якога-н. дыялекту, ужытыя ў літаратурнай мове.

бана́льнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. банальны.

2. Збітая, агульнавядомая думка, выраз.

Гаварыць банальнасці.

по́шласць, -і, ж.

1. гл. пошлы.

2. мн. -і, -ей. Пошлы выраз, пошлы ўчынак.

Гаварыць пошласці.