вынахо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа знайсці выйсце са складанага становішча; знаходлівы. Вынаходлівы арганізатар. Вынаходлівы на жарты. □ Старшына .. [Максім] быў вынаходлівы: усё мог здабыць, усё атрымаць і даставіць раней за другіх, абвесці вакол пальца любых інтэндантаў. Шамякін. // Здольны ствараць, вынаходзіць новае. Вынаходлівы розум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

invent [ɪnˈvent] v.

1. вынахо́дзіць

2. выдумля́ць;

What excuse did he invent this time? Якое апраўданне ён выдумаў гэтым разам?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

originate

[əˈrɪdʒəneɪt]

v.

1) дава́ць пача́так чаму́; заклада́ць, вынахо́дзіць што

2) паўстава́ць; пачына́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

erfínden

* vt

1) вынахо́дзіць

2) выдумля́ць

das ist álles erfúnden — гэ́та у́сё вы́думана

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

contrive

[kənˈtraɪv]

v.

1) вынахо́дзіць; рабі́ць прае́кт, мадэ́ль

2) заду́мваць; плянава́ць, праектава́ць

3) схітра́цца, умудра́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

штукава́ць

(польск. sztukować, ад ням. stücken)

1) закрываць, забіваць чым-н. адтуліну, дзірку;

2) перан. выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што-н. (напр. ш. розныя цацкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

devise

[dɪˈvaɪz]

1.

v.i.

1) прыду́мваць, плянава́ць

2) вынахо́дзіць

3) Law адпі́сваць маёмасьць у спа́дчыну

2.

n.

1) запіса́ная спа́дчына

2) тэстамэ́нт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

штукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

1. Закрываць адтуліну, дзірку, забіваючы, закладаючы яе чым‑н. Штукаваць прабоіны. // Упакоўваць, шчыльна закрываць што‑н. Штукаваць пасылку.

2. Спец. Сшываць што‑н. з кавалкаў тканіны ці цыраваць такім чынам, каб шво ці цыроўка былі нябачнымі. Штукаваць шоўк.

3. перан.; і без дап. Выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што‑н. А ў часіны больш-менш вольныя [дзядзька Марцін] займаўся майстэрствам, што мела беспасрэдныя адносіны да спраў гаспадарскіх: то калёсы ладзіў, то саху правіў, у хляве ці ў гумне парадак рабіў, або ў хаце ці ў сенцах усякія рыштункі штукаваў. Колас. Адыходзячы не ад народнай мовы, а вось ад такой робленай, пісьменнік збядняе сваю літаратурную мову, пачынае штукаваць, і тады мы ўжо не можам лёгка ўжывацца ў кнігу. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hammer​2 [ˈhæmə] v.

1. (in/into/onto) біць мо́латам; біць, забіва́ць, заганя́ць малатко́м;

hammer in a nail забіва́ць цвік;

hammer down the lid of a box забіва́ць скры́нку

2. біць, нано́сіць уда́ры; калаці́ць (у дзверы, таксама пра дождж і да т.п.); калаці́цца (пра сэрца);

Rain was hammering down onto the iron roof. Дождж моцна грукатаў па металічным даху;

hammer smth. home

1) утлума́чваць, растлума́чваць што-н.

2) забі́ць гол мо́цным уда́рам;

hammer smth. into smb. убіва́ць што-н. каму́-н. (у галаву); утлума́чваць

hammer away [ˌhæmərəˈweɪ] phr. v. : hammer away at smth. працава́ць над чым-н. до́ўга, не спыня́ючыся; упа́рта паўтара́ць, дзяўбці́; карпе́ць над чым-н.

hammer out [ˌhæmərˈaʊt] phr. v.

1. выпрацо́ўваць; прыду́мваць, вынахо́дзіць (план, ідэю, пагадненне, кампраміс);

hammer out a deal дасягну́ць пагадне́ння нако́нт здзе́лкі (з цяжкасцю)

2. гу́чна і фальшы́ва ігра́ць на музы́чным інструме́нце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)