плакадо́нт

‘вымерлы марскі паўзун’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плакадо́нт плакадо́нты
Р. плакадо́нта плакадо́нтаў
Д. плакадо́нту плакадо́нтам
В. плакадо́нта плакадо́нтаў
Т. плакадо́нтам плакадо́нтамі
М. плакадо́нце плакадо́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

wymarły

wymarł|y

вымерлы;

dom jak ~y — вымерлы (запусцелы) дом;

~e miasto — запусцелы горад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

extinct [ɪkˈstɪŋkt] adj.

1. вы́мерлы; неісну́ючы (пра жывёл, расліны, мовы і да т.п.)

2. пату́хлы (пра вулкан)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пратагі́пус

(ад прата- + гр. hippos = конь)

вымерлы трохпальцы конь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

extinct

[ɪkˈstɪŋkt]

adj.

1) вы́мерлы (зьвер)

2) пату́хлы (вулька́н); зга́слы, пага́слы (аго́нь)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

алаза́ўр

(ад ала- + -заур)

вымерлы паўзун, які жыў у мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

aurochs

[ˈɔrɑ:ks]

n., pl. -rochs

1) зу́бар -ра m.

2) вы́мерлы эўрапе́йскі тур

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мезаза́ўр

(ад меза- + -заўр)

вымерлы прэснаводны паўзун, які жыў у палеазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ацэратэ́рый

(н.-лац. aceratherium)

вымерлы бязрогі насарог, які жыў у палеагене і неагене.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

defunct

[dɪˈfʌŋkt]

adj.

1) мёртвы, мяртвы́

2) вы́мерлы

3) паме́рлы, ужо́ няі́сны

a defunct newspaper — ужо́ няі́сная газэ́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)