jettison [ˈdʒetɪsn] v.

1. адмаўля́цца (ад планаў, думак і да т.п.)

2. пазбаўля́цца; выкі́дваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фантанава́ць, ‑нуе; незак.

Спец.

1. Выбівацца на паверхню чаго‑н. у выглядзе фантана (у 1 знач.).

2. Мець здольнасць узнімаць, выкідваць на паверхню якую‑н. вадкасць у выглядзе фантана. Свідравіна фантануе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chuck [tʃʌk] v. infml кі́даць, шпуля́ць, шпурля́ць

chuck away [ˌtʃʌkəˈweɪ] phr. v. выкі́дваць;

chuck away money раскі́дваць гро́шы;

chuck away rubbish выкі́дваць, выно́сіць сме́цце

chuck out [ˌtʃʌkˈaʊt] phr. v. infml вы́шпурнуць, вы́кінуць (неспакойнага наведвальніка з памяшкання)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вымётывать​I несов.

1. выкіда́ць, выкі́дваць;

2. адклада́ць, кла́сці;

3. выганя́ць; см. вы́метать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выжыма́ць ’выціскаць’ (Бяльк.), выжыма́цца ’натужвацца; выкідваць штукі, рабіць выбрыкі’ (Бяльк.), выжаць спарт. ’павольна ўзняць штангу, гіру і г. д.’ (БРС). Запазычанне з рус. выжать, выжимать ’выціскаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

discard [dɪsˈkɑ:d] v. выкіда́ць, выкі́дваць;

discard clothing скіда́ць/скі́дваць адзе́жу;

discard old beliefs адкіда́ць/адкі́дваць стары́я перакана́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вызыба́ць ’расхістаўшы, выцягваць’; ’вызваляць з бяды’ (Нас.); ’выганяць’ (Хрэст. дыял., 33, віц.), вызыбацца ’вырасці’ (КТС). Рус. дыял. калуж. вызыба́ть ’падымаць, выцягваць’, валаг. ’выкідваць’, смал., пск. ’атрымліваць (доўг)’. Да зыбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Блёхаць ’пляскаць, плюхаць’ (Янк. II), блёхаты ’тс’ (Клім.). Параўн. ст.-польск. blochać ’выкідваць, выліваць’. Можна думаць, што гэта гукапераймальныя ўтварэнні. Параўн. і плёхаць. Таксама гукапераймальным з’яўляецца блёўтаць ’плёхаць’ (Шат., Янк. III).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бамбардзі́р, ‑а, м.

1. У рускай дарэвалюцыйнай арміі — салдацкі чын у артылерыйскіх часцях.

2. Жук сямейства жужаляў, які пры самаабароне мае здольнасць выкідваць з свайго цела едкую вадкасць.

3. Разм. Ігрок, які часта забівае галы (у футболе, хакеі і пад.).

[Ням. Bombardier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выва́ливать​I несов.;

1. разг. выва́льваць, выкіда́ць, выкі́дваць, вываро́чваць, выку́льваць;

2. (выходить, появляться в большом количестве) прост. выва́льваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)