wégraffen

vt выкрада́ць, вырыва́ць, адбіра́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fórtnehmen

* vt адбіра́ць, забіра́ць; выкрада́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uprowadzać

незак.

1. выкрадаць, красці;

2. спакушаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

entwénden

* vt (D) выкрада́ць, кра́сці (у каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kídnappen

['kitnεpən]

vt кра́сці, выкрада́ць (людзей, часцей дзяцей, дзеля выкупу, шантажу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

porywać

незак.

1. схопліваць, схватваць;

2. выкрадаць, красці;

3. перан. захапляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ráuben

1. vt

1) рабава́ць, выкрада́ць

2) (D) пазбаўля́ць;

j-m das Lében ~ пазбаўля́ць каго́-н. жыцця́

2. vi рабава́ць, разбо́йнічаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stéhlen*

1.

vt кра́сці, выкрада́ць

du kannst mir gestóhlen bléiben! — ≅ во́чы б мае́ цябе́ не ба́чылі!

2.

(sich) крадучы́ся [упо́тай] прабіра́цца

(куды-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

steal​2 [sti:l] v. (stole, stolen)

1. кра́сці, выкрада́ць;

I had my watch stolen. У мяне скралі гадзіннік.

2. рабі́ць што-н. упо́тай; дамага́цца чаго́-н. хі́трасцю

3. пракрада́цца; падкрада́цца;

A tear stole down her cheek. Па яе шчацэ ціха скацілася сляза.

♦

steal a glance at smb. крадко́м гля́нуць на каго́-н.;

steal a kiss сарва́ць пацалу́нак;

steal a march (on smb.) падману́ць (чыю́-н.) пі́льнасць;

steal a ride е́хаць «за́йцам»/без біле́та;

steal the scene/show зацьмі́ць усі́х;

steal smb.’s thunder перахапі́ць па́льму першынства́

steal in [ˌsti:lˈɪn] phr. v. прабра́цца крадко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

snatch

[snætʃ]

1.

v.t.

1) хапа́ць, падхо́пліваць

The dog snatched the bone — Саба́ка схапі́ў ко́стку

2) ху́тка здыма́ць, зрыва́ць

He snatched off his hat and bowed — Ён ху́тка зьняў капялю́ш і паклані́ўся

3) Sl. выкрада́ць (чалаве́ка)

2.

n.

1) хапа́ньне, лаўле́ньне n.

to make a snatch at the ball — стара́цца злаві́ць мяч

2) каро́ткі час

to have a snatch of sleep — ко́ратка паспа́ць

3) уры́вак -ўку m.

to hear snatches of conversation — чуць уры́ўкі гу́таркі

4) Sl. выкрада́ньне n. (людзе́й)

•

- by snatches

- in snatches

- snatch at

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)