Verbum

snatch

[snætʃ]

1.

v.t.

1) хапа́ць, падхо́пліваць

The dog snatched the bone — Саба́ка схапі́ў ко́стку

2) ху́тка здыма́ць, зрыва́ць

He snatched off his hat and bowed — Ён ху́тка зьняў капялю́ш і паклані́ўся

3) Sl. выкрада́ць (чалаве́ка)

2.

n.

1) хапа́ньне, лаўле́ньне n.

to make a snatch at the ball — стара́цца злаві́ць мяч

2) каро́ткі час

to have a snatch of sleep — ко́ратка паспа́ць

3) уры́вак -ўку m.

to hear snatches of conversation — чуць уры́ўкі гу́таркі

4) Sl. выкрада́ньне n. (людзе́й)

•

- by snatches

- in snatches

- snatch at