wymaglować

зак.

1. выкачаць (бялізну);

2. перан. разм. змучыць; выматаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выка́чваць несов.

1. (разглаживать) выка́тывать;

2. разг. (у што) выва́ливать (в чём), обва́ливать (в чём);

1, 2 см. вы́качаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мять сов.

1. (размять, сделать мягким) разг. вы́мяць, размя́ць;

2. (о траве и т. п.) вы́таптаць, вы́качаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́качаны I в разн. знач. вы́каченный; см. вы́каціць 1

вы́качаны II

1. вы́катанный;

2. вы́валянный, обва́лянный; перева́лянный;

1, 2 см. вы́качаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переваля́ть​I сов.

1. (повалить многих, всех) пераваля́ць, павалі́ць;

2. (вывалять — в грязи, муке и т. п.) вы́качаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. у што. Выкачаць, запэцкаць у што‑н. Хлопцы і дзяўчаты выходзілі .. на раку Случ, каб пакоўзацца на лёдзе, укачаць адзін аднаго ў снег, пажартаваць. Чарнышэвіч. // Качаючы, пакрыць чым‑н. сыпкім, абкачаць у чым‑н. Антось пацёр стрэптацыду, укачаў у яго бульбяныя галушкі і накарміў імі жорава. Ляўданскі.

2. Качаючыся, прымяць што‑н. Укачалі коні траву на прыгуменні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)