Verbum

выступле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выступіць.

2. Прамова, выказванне на сходзе, а таксама ігра артыста перад публікай.

Справаздачнае в.

Публічнае в.

аспрэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Аб’явіць спрэчным, выказаць сваю нязгоду з чым-н.; даказаць беспадстаўнасць чаго-н.

А. выказванне дакладчыка.

|| незак. аспрэ́чваць, -аю, -аеш, -ае.

рэзюмі́раваць, -рую, -руеш, -руе: -руй; -раваны і рэзюмава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны, зак. і незак., што (кніжн.).

Зрабіць (рабіць) рэзюмэ, вывад са сказанага, напісанага.

Р. сваё выказванне.

рэвера́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пачцівы паклон з прысяданнем.

2. перан., звычайна мн. Перабольшанае выказванне пачцівасці, угодлівасці (іран.).

Рабіць рэверансы перад кім-н. (расшарквацца ў 2 знач.).

супярэ́чнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Узаемадзеянне супрацьпастаўленых і ўзаемазвязаных сутнасцей як крыніц самаруху і развіцця (спец.).

Дыялектычныя супярэчнасці.

2. Палажэнне, пры якім адно (выказванне, думка, учынак) выключае іншае, не сумяшчальнае з ім.

С. у поглядах.

3. Выказванне або ўчынак, накіраваны супраць каго-, чаго-н.; пярэчанне, супярэчанне; процілегласць.

Супярэчнасці па цане на газ і нафту абвастраюць міжнародныя адносіны.

◊

Дух супярэчнасці — імкненне зрабіць не так, а зусім інакш.