спецыфіка́цыя, -і, ж. (кніжн.).

1. Вызначэнне і пералік спецыфічных асаблівасцей, удакладненая класіфікацыя чаго-н.

2. Тэхнічны дакумент з пералікам дэталей і частак, а таксама ўказанні на іх колькасць і ўмовы прымянення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыёпеленга́цыя, ‑і, ж.

Вызначэнне кірунку на перадавальную радыёстанцыю пры дапамозе радыёпеленгатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святламе́трыя, ‑і, ж.

Спец. Вызначэнне месцазнаходжання батарэй праціўніка па бліску выстралаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Атэстацыя (вызначэнне кваліфікацыі) 1/568

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Канава́ць ’вызначаць’, канаванне ’вызначэнне лёсу’, наканаваны ’загадзя вызначаны’ (Нас.). Утворана ад кон ’вызначэнне лёсу’, ’чарга’, якое з’яўляецца прасл. konъ > (гл. Трубачоў, Эт. сл., 10, 195–196).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атрыбу́цыя, ‑і, ж.

Спец. Вызначэнне аўтара мастацкага твора, часу і месца яго стварэння.

[Фр. attribution.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вычарпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Усебаковы, поўны, канчатковы. Вычарпальная характарыстыка вобраза. Вычарпальны адказ. Вычарпальнае вызначэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предвосхище́ние книжн. прадуга́дванне, -ння ср.; апярэ́джванне, -ння ср.; вызначэ́нне напе́рад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ustalenie

н. устанаўленне; вызначэнне; зацвярджэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гідро́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэнне ўзроўню вады ў водным басейне, а таксама скорасці цячэння вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)