éinritzen

vt выдзіра́ць, вырэ́зваць (на дрэве)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Выдзёр ’упершыню апрацаваны ўчастак зямлі’ (Выг. дыс., бяроз.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выдзіра́ць ’карчаваць лес’. У семантычных адносінах параўн. рус. дерть, роздерть ’карчэўе’. Параўн. выдзірак 1, выдранка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выдзіра́нне ср.

1. выта́скивание, вырыва́ние, выдёргивание;

2. вырыва́ние, выдира́ние;

3. выцара́пывание;

1-3 см. выдзіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyłupywać

незак.

1. выдзіраць; вырываць;

2. выколваць (вочы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выдёргивать несов. вырыва́ць, выдзіра́ць; выскуба́ць; вышмо́ргваць; выця́гваць;

выдёргивать зу́бы вырыва́ць зу́бы;

выдёргивать гво́зди вырыва́ць (выдзіра́ць) цвікі́;

выдёргивать се́но из сто́га выскуба́ць се́на са сто́га;

выдёргивать ни́тки из тка́ни вышмо́ргваць ні́ткі з ткані́ны;

выдёргивать цита́ты вырыва́ць цыта́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heráusziehen

*

1.

vt вырыва́ць, выдзіра́ць

2.

(sich) выблы́твацца, выкру́чвацца

(з цяжкага становішча)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выдзіра́цца несов.

1. вырыва́ться, выдира́ться;

2. разг. (из чащи и т.п.) выбира́ться;

1, 2 см. вы́драцца;

3. страд. выта́скиваться; вырыва́ться; выдёргиваться; выдира́ться; выцара́пываться; см. выдзіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áusraufen

vt вырыва́ць; выдзіра́ць, вышчы́кваць (валасы, траву і г.д.)

sich die Háare ~ — рваць на сабе́ валасы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; незак., што.

1. Выконваць, выдзіраць з карэннем (пні, дрэвы). Некалькі калгаснікаў з сякерамі ў руках карчавалі пні. Шашкоў. Нябожчык усё выгоды шукаў: каб і вада неглыбока, каб і сенажаць была, каб і лесу не шмат давялося карчаваць пад ворыва. Пальчэўскі. // Ачышчаць ад пнёў, карчоў. — А яго бацька гэтай павекі не карчаваў? — паказаў Рыгор пальцам на Якуба. Крапіва.

2. перан. Выкараняць, вынішчаць без астатку. Карчаваць зло. □ Разам з вамі я выйду на ворага, Карчаваць чарнацвет нашай спадчыны. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pluck​2 [plʌk] v.

1. абшчы́пваць, абску́бваць;

pluck a goose абску́бці гусь

2. dated or lit. зрыва́ць; збіра́ць;

pluck a rose/an apple сарва́ць ру́жу/я́блык

3. выску́бваць; выдзіра́ць;

She plucked a thread off the lapel of his jacket. Яна выцягнула нітку з лацкана яго пінжака.

♦

pluck up (the) courage набра́цца сме́ласці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)