во́зглас вы́гук, -ку м., во́кліч, -чу м., вы́крык, -ку м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
whoop1 [wu:p, hu:p] n. вы́клік, вы́гук, вы́крык, во́кліч (выражаюць здзіўленне, радасць і да т.п.);
whoops of joy ра́дасныя во́клічы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
восклица́ние ср. во́кліч, -чу м., вы́гук, -ку м.; вы́крык, -ку м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
возглаше́ние ср., уст. вы́гук, -ку м., выклі́кванне, -ння ср., абвяшчэ́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
алілу́я
(ст.-яўр. hellelū-Jāh = слаўце бога)
хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Асю ’выгук для адгону свіней’ (Клім.). Варыянт ацю (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
біс
(фр. bis, ад лац. bis = двойчы)
выгук, якім просяць артыста паўтарыць толькі што выкананы ім нумар праграмы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
вскрик крык, род. кры́ку м., ускры́к, -ку м.; (выкрик) вы́крык, -ку м., вы́гук, -ку м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́клик разг.
1. (вызов) вы́клік, -ку м.;
2. (выкрик) вы́гук, -ку м., вы́крык, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Танянёх ’выгук пры няньчанні дзіцяці’ (Нас., Касп.); танянёха ’дзіця, якое любіць, каб яго песцілі’, танянёхаць ’песціць, няньчыць’, танянёшыць ’тс’ (Нас.), танянёхацца ’непамерна песціць’ (полац., Нар. лекс.), танянёшыцца ’нянькацца, вазіцца’ (Нас.). Гукапераймальнае, параўн. укр. танана́ ’выгук здзіўлення’, балг. танани́кам ’падспеўваць’, макед. тананика ’тс’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)