звіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Зрабіць вывіх; вывіхнуць. — Я шукаў карову і ў лесе, бегучы, ступіў у зарослую дзеразой яму і ўпаў, і вельмі нага баліць. Мусіць гэта я нагу звіхнуў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вернуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак.

1. што з чаго. Варочаючы, выняць, выцягнуць.

В. пень з коранем.

2. што. Надаць неўласцівы паварот, вывіхнуць (разм.).

В. нагу.

3. каго-што з чаго. Валячы, перакульваючы, выдаліць адкуль-н. (разм.).

В. вядро вады.

В. седака з калёс.

4. што. Перавярнуць унутраным бокам наверх.

В. кішэні.

В. навалачку.

|| незак. вываро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́віхнуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вывіхнуць.

2. у знач. прым. У якім парушана правільнае спалучэнне касцей у суставе (пра нагу, руку, палец і пад.).

3. у знач. прым.; перан. Разм. Які мае адхіленні ў паводзінах, псіхіцы (пра чалавека). — Ён [Валодзя] у нас яшчэ змоладу быў нейкі вывіхнуты. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verknácksen

vt

1)

sich (D) etw. ~ — вы́віхнуць сабе́ што-н.

2) гл. verknacken

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́вернуць

1. (вывінціць) (her)áusschrauben vt;

2. (вывіхнуць) áusrenken vt; vertréten* vt (нагу);

3. (навыварат) wénden vt; auf die línke Séite kéhren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вываро́чваць

1. (вывіхнуць) verdréhen vt;

2. (перавярнуць унутраным бокам) úmstülpen vt;

вываро́чваць навы́варат úmkehren vt; wénden vt;

3. (перавярнуць) úmstoßen* vt, úmwerfen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падвярну́ць, ‑вярну, ‑вернеш, ‑верне; зак.

1. Верчучы, падлажыць пад сябе; падгарнуць. Піліп Андрэевіч узяў у мяне папяроску, закурыў, ямчэй падвярнуў пад галаву падушку. Краўчанка.

2. Няёмка падагнуўшы, пашкодзіць; вывіхнуць. Пасля дажджу раз пакаўзнулася [Маня] на роўнай дарозе, упала і падвярнула нагу. Васілевіч.

3. Крута звярнуўшы, пад’ехаць куды‑н.; накіраваць. Падвярнуць падводу да крайняй хаты. Падвярнуць лодку да берага.

4. Падварушыць, крыху павярнуць. Падвярнуць сена.

5. безас. Аб раптоўным адчуванні млоснасці, болю і пад. Стала душна, падвярнула пад грудзі. Блажыла. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verdréhen

vt

1) завярну́ць; вы́віхнуць

die Áugen ~ — закаці́ць во́чы

2) сказі́ць, перакруці́ць

◊ j-m den Kopf ~ — разм. закруці́ць каму́-н. галаву́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́вернуть сов.

1. вы́круціць, мног. павыкру́чваць;

вы́вернуть ла́мпочку вы́круціць ля́мпачку;

2. (перевернуть наизнанку) вы́вернуць, мног. павываро́чваць;

3. (вывихнуть) разг. вы́віхнуць, вы́круціць, мног. павыкру́чваць, вы́вернуць, мног. павываро́чваць;

4. (выворотить) вы́вернуць;

бу́ря вы́вернула берёзу бу́ра вы́вернула бяро́зу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

footing

[ˈfʊtɪŋ]

n.

1) апо́ра для нагі́

to lose one’s footing —

а) пасьлізну́цца, спатыкну́цца;

б) вы́віхнуць, зьвіхну́ць нагу́

2) умо́ва f., стано́вішча n.; дачыне́ньні pl. only

on a friendly footing — у прыя́зных дачыне́ньнях

3) фунда́мэнт -у m., падму́рак -ка m.

4)

а) дадава́ньне

б) агу́льная су́ма

5) хаджэ́ньне, ступа́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)