ра́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Воін, баец (уст. і высок.).

2. У царскай Расіі: радавы салдат дзяржаўнага апалчэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апа́слівы, -ая, -ае (разм.).

1. Які дзейнічае з апаскай, асцярожна.

А. воін.

2. Недаверлівы, насцярожаны.

А. позірк.

|| наз. апа́слівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́кінг, ‑а, м.

Гіст. Старажытнаскандынаўскі марскі воін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́тнік, ‑а, м.

Гіст. Воін у латах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́шчнік, ‑а, м.

Гіст. Воін, узброены прашчай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ружэ́йнік, ‑а, м.

Гіст. Воін, узброены ружжом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бае́ц, байца́, мн. байцы́, байцо́ў, м.

1. Удзельнік баёў; воін.

Бясстрашны б.

2. Радавы ваеннаслужачы, салдат.

Б. нацыянальнай арміі.

|| прым. байцо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Воін, узброены лукам.

2. Спартсмен, які займаецца стральбой з лука.

|| ж. лу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рында,

воін прыдворнай аховы.

т. 13, с. 515

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

самапа́льнік, ‑а, м.

У старажытнасці — воін, узброены самапалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)