бураве́й, ‑ю, м.

Паэт. Моцны вецер. Устане дзень — як волат-буравей. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

троль, ‑я, м.

У скандынаўскай міфалогіі — істота (часцей волат), звычайна варожая людзям.

[Швед. troll.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валато́ўка ’курган’ (БРС, Касп., Шпіл., Яруш.); ’курган, дзе пахаваны волат’ (Інстр. III). Да валатовы < волат (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

osiłek

м. асілак; волат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГАЛІЯ́Ф,

у біблейскай міфалогіі волат-філістымлянін, забіты ў адзінаборстве пастухом Давідам, які пасля стаў царом Іудзеі.

т. 4, с. 465

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

olbrzym

м. волат, гігант, велікан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Récke

m -n, -n во́лат, асі́лак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

буйнатва́ры, ‑ая, ‑ае.

З буйнымі рысамі твару. Гэты паляшук быў як волат — высокі, плячысты, буйнатвары, з мускулістымі моцнымі рукамі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валатоўны ’які мае адносіны да волата’ (КТС). Да валатовы < волат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вало́тніца ’месца, дзе размешчана група курганоў-валатовак’ (Яшк.). Да волат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)