szaragi

мн. уст. вешалка-стаяк (для адзення)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ramiączko

н.

1. шлейка, шлеечка;

2. вешалка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Véttel

f -, -n груб. стара́я ве́шалка [карга́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hósenbügel

m -s, - ве́шалка для штано́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wieszak

м.

1. вешалка, вяшак;

2. тэх. падвес

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Flúrgarderobe

f -, -n ве́шалка ў пярэ́днім пако́i

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Во́чапка ’дужка вядра, вешалка (у адзежы), рэмень у цэпе’ (БРС, КТС, Сцяц., Нар.); ’ручка (у кашалі)’ (Мат. Гом.). Ад ачапіць (гл.) пры дапамозе суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трохро́жка, трохрожкі ‘вілы з трыма зубамі’ (бялын., Янк. Мат., Юрч. СНС, Выг.), трохро́жка ‘вешалка з рагоў лася’ (ТС). Да тры (гл. трох) і рог (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hanger

[ˈhæŋər]

n.

1) вяша́к вешака́ m., ве́шалка f.

2) накле́йшчык -а m. (афі́шаў, газэ́таў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

во́чапка ж

1. (ручка ў вядра) Trágebügel m -s, -;

2. (вешалка ў адзення) Áufhänger m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)