Умава вектар

т. 16, с. 229

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЕ́КТАР-ФУ́НКЦЫЯ,

вектарная функцыя, функцыя, значэнні якой з’яўляюцца вектарамі. У трохмернай прасторы раўназначная заданню 3 скалярных функцый, якія адпавядаюць каардынатам вектара. Вектарамі-функцыямі з’яўляюцца, напр., радыус-вектар рухомага матэрыяльнага пункта, напружанасць эл. поля, магнітная індукцыя. Калі ўсе вектары маюць агульны пачатак, то канцы вектараў утвараюць гадограф вектар-функцыі.

т. 4, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЕ́КТАР-ПАТЭНЦЫЯ́Л,

гл. Патэнцыялы электрамагнітнага поля.

т. 4, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Умава—Пойнтынга вектар 10/471

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ве́ктар-фу́нкцыя

(ад вектар + функцыя)

функцыя, значэнні якой з’яўляюцца вектарамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ра́дыус-ве́ктар

(ад радыус + вектар)

1) вектар, накіраваны ў вызначаны пункт з пэўнага зададзенага раней пункта (полюса);

2) астр. адлегласць у дадзены момант ад Сонца да планеты, што рухаецца па сваёй арбіце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ве́ктор мат. ве́ктар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wektor

м. вектар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vector [ˈvektə] n.

1. math. ве́ктар

2. biol. перано́счык інфе́кцыі

3. mil. курс, напра́мак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ра́диус-ве́ктор мат. ра́дыус-ве́ктар, род. ра́дыус-ве́ктара м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)