ве́ктор мат. ве́ктар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wektor

м. вектар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vector [ˈvektə] n.

1. math. ве́ктар

2. biol. перано́счык інфе́кцыі

3. mil. курс, напра́мак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ра́диус-ве́ктор мат. ра́дыус-ве́ктар, род. ра́дыус-ве́ктара м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Vektor

['vεk-]

m -s, -tóren матэм. ве́ктар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

орт,

адзінкавы вектар.

т. 11, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

орт​2

(гр. orthos = прамы)

вектар, даўжыня якога роўная адзінцы; адзінкавы вектар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

орт, ‑а, М орце, м.

1. У горнай справе — і гарызантальная падземная горная выпрацоўка, якая не мае непасрэднага выхаду на паверхню.

2. У матэматыцы — вектар, даўжыня якога роўная адзінцы.

[Ням. Ort — месца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ктарны

(ад вектар)

які характарызуецца як вектар або мае адносіны да вектара;

в-ае злічэнне — раздзел матэматыкі, які вывучае розныя аперацыі над вектарамі;

в-ае поле — вобласць прасторы, у кожным пункце якой пракладзены вектар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вектаркардыягра́фія

(ад вектар + кардыяграфія)

метад рэгістрацыі і вывучэння электрычных працэсаў, якія ўзнікаюць у сэрцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)