путеше́ственник падаро́жнік, -ка м.; (странник) вандро́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nomad [ˈnəʊmæd] n.

1. нама́д, качэ́ўнік

2. вандро́ўнік, падаро́жнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rambler [ˈræmblə] n.

1. вандро́ўнік

2. bot. паво́йная ру́жа

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wędrowiec

м. вандроўнік, падарожнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

globtroter

м. падарожнік, вандроўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

peregrinator

[ˈperəgrɪneɪtər]

n.

вандро́ўнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wanderer

[ˈwɑ:ndərər]

n.

вандро́ўнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

коче́вник

1. качэ́ўнік, -ка м.;

2. вандро́ўнік, -ка м.; см. кочева́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́тник падаро́жны, -нага м., падаро́жнік, -ка м.; (странник) вандро́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марапла́вец, ‑лаўца, м.

Падарожнік, вандроўнік па морах; мараход. Мараплаўцы, мабыць, ніколі не крыўдзілі пералётных птушак, калі тыя шукалі ратунку на іх караблях. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)