мау́н бот. валяр’я́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

valerian [vəˈlɪriən] n.

1. bot. валяр’я́н; валяр’я́нка

2. валяр’я́навыя ка́плі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Маун, гл. Валяр’ян

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цыку́та, ‑ы, ДМ ‑куце, ж.

Ядавітая травяністая балотная ці вадзяная расліна сямейства парасонавых. Травы розныя: валяр’ян, цыкута, святаяннік, а за імі, зусім у вадзе — трысцё, аер. Дубоўка.

[Ад лац. cicuta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лавер’я́н ’валер’ян, Valeriana officinalis L.’ (Мат. Гом.) — рэгіянальная сапсаваная форма літаратурнага валяр’ян (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сціпе́льнік (стипе́лʼник) ’валяр’ян лекавы, Valeriana officinalis L.’ (Вешт.). Няясна; магчыма, да сціпер’е, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

valerian

[vəˈlɪrɪən]

n., Med.

1) валяр'я́навыя кро́плі, валяр’я́нка f.

2) Bot. валяр’я́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ма́нечкі ’пралеска звычайная, Hepatica nobilis Garsault.’ (стол., Бейл.). Ад імя Маня. Параўн. аналагічна васількі, цімафееўка, пятрушка, куліна, вераніка, валяр’ян, рус. анютины глазки.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бага́ткі, ‑так; адз. багатка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Тое, што і малачай, дзьмухавец. За аснову яны бралі тыя спажыўныя дзікарослыя расліны, якія вядомы нам з маленства: белы малачай альбо, як яго яшчэ завуць, багаткі, дзьмухавец, бралі званочкі, ключыкі, валяр’ян. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ае́р, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства ароідных з доўгімі мечападобнымі лісцямі і тоўстым паўзучым карэнішчам, з своеасаблівым вострым пахам. Хлеб чорны, хлеб жытні, — Мацунак здаровы, Ты пахнеш аерам І лістам кляновым. Броўка. І тут жа травы розныя: валяр’ян, цыкута, святаяннік, а за імі, зусім у вадзе — трысцё, аер, кіёўкі. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)