аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой-н. галіне; малодшы дыпламатычны ранг у ведамствах замежных спраў.

Гандлёвы а.

Вайсковы а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хару́гва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. У старажытнасці: баявы вайсковы сцяг.

2. Замацаванае на доўгім дрэўку палотнішча з вобразамі святых, якое носяць у час рэлігійных шэсцяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыне́ль, -няля́, мн. -нялі́, -нялёў, м.

Форменнае паліто са складкай на спіне і хлясцікам.

Вайсковы ш.

|| памянш. шынялёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.

|| прым. шыне́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kríegsgericht

n -(e)s, -e вайско́вы суд, вайско́вы трыбуна́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

табар,

лагер; вайсковы лагер з абозам; група вандроўных цыганоў.

т. 15, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Вайско́вец (БРС). Да вайсковы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wéhrpflicht

f - вайско́вы [вае́нны] абавя́зак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

soldátisch

a салда́цкі, вайско́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ваен- (вайсковы ваенны) Militär-, Kriegs-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вое́нный​II сущ. вайско́вы, -вага м., вае́нны, -ннага м., вайско́вец, -ко́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)