Важка́цца ’вагацца, сумнявацца’ (Нас.). Да вага. Параўн. важгацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ківіля́цца ’вагацца, боўтацца ў бакі’ (ТС). Гл. ківіляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zögern

vi вага́цца, мару́дзіць, не асме́львацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Важґа́цца 1 ’прагінацца’ (гук ґ выбухны) (З нар. сл.): «кладка важгаецца». Да вага (?). Магчыма, кантамінацыя ва́жыцца ’вагацца, хістацца’ (Мат. Гом.) і вагацца. Параўн. рус. провеситься, серб.-харв. ва́гнути узважыць’ і ’прагнуцца’.

Важга́цца 2. Гл. важдацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вага́лка ’гушкалка’ (З нар. сл.). Да вагацца ’качацца, гушкацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вага́нне ср.

1. колеба́ние, пока́чивание;

2. перен. колеба́ние;

1, 2 см. вага́цца;

◊ без ~ння — без колеба́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Вагацца некаторы час. Маятнік гадзінніка павагаўся і стаў.

2. Пабыць у нерашучасці на працягу нейкага часу. Ваня крыху павагаўся, але згадзіўся: — Прыходзьце. Чым магу — памагу. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zágen

vi высок. бая́цца, пало́хацца; мару́дзіць, вага́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

baulk [bɔ:k] n. BrE

1. не хаце́ць; вага́цца, хіста́цца

2. упіра́цца, нараві́цца (пра каня)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chwiać się

незак.

1. хістацца, калыхацца, гайдацца, гойдацца;

2. хістацца, вагацца;

chwiać się w postanowieniach — вагацца пры прыняцці рашэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)