ва́біцца несов., страд. привлека́ться; пленя́ться, прельща́ться, обольща́ться; см. ва́біць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

charm​2 [tʃɑ:m] v.

1. зачаро́ўваць, чарава́ць; прыва́бліваць, ва́біць

2. заваро́жваць; загаво́рваць (ад хваробы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ánlocken

vt ва́біць, прыця́гваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przynęcać

незак. прынаджваць; вабіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ва́більшчык (БРС). Да вабіць з фармантам ‑ільшчык (параўн. грабільшчык, падавальшчык) або да вабіла з фармантам ‑шчык (параўн. тачыльшчык). Гл. вабіць, вабіла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мани́ть несов.

1. (звать) клі́каць, зваць;

2. перен. ва́біць, прыця́гваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мятлю́г, метлюгу, м.

Тое, што і мятліца. Мігаціць.. [луг] краскамі, залаціцца паспяваючым метлюгом і вабіць да сябе. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімфанье́та, ‑ы, ДМ ‑еце, ж.

Невялікая сімфонія. Фінал сімфаньеты [М. Чуркіна] аптымістычны, вабіць свежасцю, навізной вобразных супастаўленняў. Дубкова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entice

[ɪnˈtaɪs]

v.t.

на́дзіць; прына́джваць, зана́джваць; ва́біць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зага́дкавасць, ‑і, ж.

Уласцівасць загадкавага. А зямля ляжыць вакол.., поўная загадкавасці, вабіць сваёй блізкасцю, дражніцца сваімі багаццямі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)