albumen

[ælbˈju:mən]

n.

1) бяло́к яйка́

2) Chem. альбу́мін -а m., бяло́к -ка́ m., бялко́вае рэ́чыва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кало́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Некрышталізаванае рэчыва (бялок, крухмал, клей і інш.), растворы якога не праходзяць праз жывёльныя і раслінныя перапонкі.

[Ад грэч. kolla — клей і eidos — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

white of an egg

бяло́к я́йка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Плямо́к ’сіняк’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Да пляма (гл.). Суфікс -еж, як у бялок, жаўток.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

protein

[ˈproʊti:n]

n.

пратэі́н -у; бяло́к -ку́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ве́рлык ’бялок вока’ (Касп.). Параўн. варлаво́кі. Іншую этымалогію для ўсёй групы слоў дае Куркіна, Этимология, 1970, 100–102.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

casein

[ˈkeɪsiɪn]

n.

казэін -у m., бяло́к -ку́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

éiweißhaltig

a які́ змяшча́е ў сабе́ бяло́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

white​1 [waɪt] n.

1. бяло́к (яйка)

2. бяло́к (вока);

turn up the whites of one’s eyes закаці́ць во́чы

3. бе́лы ко́лер; бе́лая фа́рба

4. pl. whites бе́лае адзе́нне

5. бе́лы (чалавек); беласку́ры

6. бе́лы; белагвардзе́ец

♦

call white black называ́ць бе́лае чо́рным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

foodstuff

[ˈfu:dstʌf]

n.

1) праду́кт харчава́ньня

2) элемэ́нт жыўле́ньня (як бяло́к ці вугляво́д)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)