някле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае клетачнай будовы. Няклетачнае рэчыва. Няклетачныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воск, ‑у, м.

Мяккае пластычнае рэчыва, якое выпрацоўваюць пчолы для будовы сотаў. Пчаліны воск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воск, -у, м.

Мяккае пластычнае рэчыва, якое выпрацоўваюць пчолы для будовы сотаў.

Тапіць в.

Мяккі як в.

|| прым. васко́вы, -ая, -ае.

Васковая свечка.

В. твар (перан.: бледна-жоўты). Васковая спеласць зерня (фаза спеласці перад поўным паспяваннем).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіені́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Крышталічная горная парода зярністай будовы, якая выкарыстоўваецца для абліцоўкі будынкаў.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Элементарная адзінка будовы жывога арганізма, якая складаецца з ядра, пратаплазмы і абалонкі.

Нервовая к.

|| памянш. кле́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кле́тачны, -ая, -ае.

Клетачнае ядро.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вульфені́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Жоўтая руда крышталічнай будовы, якая змяшчае ў сабе свінец і малібдэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fibroid

[ˈfaɪbrɔɪd]

1.

adj.

валакні́сты, валакні́стае будо́вы

2.

n.

род пухлі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

распе́ў, -пе́ву, м.

1. Працяжны напеў, мелодыя як характэрная рыса спеву.

2. Своеасаблівы прынцып будовы мелодыі, характэрны для старадаўняга царкоўнага спявання.

Р. малітвы.

3. Працяжнае, напеўнае вымаўленне слоў пры чытанні, размове.

Словы ён вымаўляе крыху з распевам.

|| прым. распе́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікрато́м, ‑а, м.

Прыбор для атрымання тонкіх зрэзаў тканак жывёл і раслін для вывучэння іх будовы пад мікраскопам.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і tomē — рэзанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азбе́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Вогнетрывалы мінерал валакністай будовы, які шырока выкарыстоўваецца ў тэхніцы; горны лён. Радовішча азбесту. Здабыча азбесту.

[Грэч. asbestos — незгасальны, пастаянны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)