áufwecken

vt (па)будзі́ць; перан. ажыві́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

arouse [əˈraʊz] v.

1. будзі́ць, абуджа́ць (таксама перан.);

arouse suspicion выкліка́ць падазрэ́нне

2. узбуджа́ць (сексуальна)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прадрама́ць, ‑драмлю, ‑дрэмлеш, ‑дрэмле; зак.

Драмаць некаторы час. Каб нікога не будзіць, .. [Міхал] лёг у адрынцы, прадрамаў на канюшыне да ранку. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozbudzać

незак.

1. абуджаць; будзіць;

2. узбуджаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Турбушы́ць ‘тармасіць, тузаць’ (ТС). У выніку кантамінацыі лексем турбава́ць і трыбушы́ць ‘тармашыць, будзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Праблюда́нне ’збераганне’ (Нас.), праблюдаць ’зберагаць’, прабягаць ’зберагчы’ (Нас.). Прэфіксальны дэрыват ад блюсць (гл. будзіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вагава́ць 1 ’баранаваць’. Балтызм. Параўн. літ. vagóti ’баранаваць’, vagà ’баразна’ (Аткупшчыкоў, Лекс. балтызмы, 32).

Ваґава́ць 2 ’будзіць, падымаць са сну’ (зламоўн.) (Сцяц.). Гук ґ выбухны. Указанне на тое, што слова ўжываецца зламоўна, дазваляе меркаваць, што перад намі перанос значэння вагаваць ’з цяжкасцю ўзнімаць’ (< ваг ’рычаг’) > вагаваць ’падымаць са сну’ > ’будзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горн, ‑а, м.

Медны духавы музычны інструмент для падачы сігналаў. Горн пераліўны Дзяцей будзіць рана. Нядзведскі. Зноў горн наш іграе, На збор заклікае; Хутчэй на лінейку ідзём. Журба.

[Ням. Horn — рог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wake​3 [weɪk] v. (woke, woken)

1. прачына́цца

2. будзі́ць, абуджа́ць

3. апа́мятацца;

wake from a trance вы́йсці з тра́нсу

wake up [ˌweɪkˈʌp] phr. v.

1. прачына́цца; будзі́ць, абуджа́ць

2. (to) усвядо́міць, зразуме́ць (што-н.);

He’s waking up to the truth. Ён пачынае разумець праўду.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узбудзі́ць, -уджу́, -у́дзіш, -у́дзіць; -у́джаны; зак.

1. гл. будзіць.

2. каго-што. Прывесці ва ўзбуджальны стан.

У. хворага.

У. нервы.

3. што. Выклікаць, абудзіць у кім-н. якія-н. пачуцці, думкі, стан.

У. рэўнасць.

У. апетыт.

У. цікаўнасць.

4. што. Паставіць, вынесці на абмеркаванне, вырашэнне.

У. крымінальную справу.

У. пытанне.

|| незак. узбуджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. узбуджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)