Dróschke

f -, -n дро́жкі, бры́чка, калама́жка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

коля́ска

1. (экипаж) бры́чка, -кі ж.;

2. (детская и другое) каля́ска, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паяды́нкі ’лёгкія сані’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З польск. pojedynka ’аднаконная брычка’. Множны лік пад уплывам лексемы с́ані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Fúhrwerk

n -(e)s, -e паво́зка, бры́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Krémser

m -s, - бры́чка, экіпа́ж (з верхам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Коч ’брычка’ (Шпіл., Др.-Падб., Гарэц., Шн.). Укр. кон ’тс’. Запазычанне праз польск. kocz ’тс’ з венг. koesi ’тс’ (гл. Слаўскі, 2, 320).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасаката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

1. Сакатаць некаторы час (пра курэй).

2. Утварыць гукі, падобныя на сакатанне. Глуха бухнула на зямлю дрэва; крыху пасакатала піла, змоўкла. Савіцкі. Брычка зноў пасакатала, уздымаючы хмару пылу... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

buggy

[ˈbʌgi]

n., pl. -gies

1) бры́чка f., лёгкі двухме́сны вазо́к

2) дзіця́чы вазо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

carriage

[ˈkærɪdʒ]

n.

1) воз -а m.; бры́чка f.

carriage and four horses — бры́чка, запрэ́жаная чатырма́ ко́ньмі

2) карэ́тка f. (друкава́льнай машы́нкі)

3)

а) пераво́з -у m., тра́нспарт -у m.

б) ко́шты пераво́зу, перасы́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Райсоры фальк. ’рысора’ (Ант.: Як я ехаў да яе, — // Брычка на райсорах). Дыялектная трансфармацыя франц. ressort ’спружына, рысора’, магчыма, праз рус. рессо́ры ’тс’, дзе ‑йс‑ на месцы ‑сс‑. Гл. Фасмер, 3, 474.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)