Бру́ква. Гл. бру́чка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кілу́ша ’бручка’ (Мат. СОС). Параўн. кілаватка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мандра ’бручка’ (Мікуц.). Няясна. Да мандрагора (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кудзі́ка, кузі́ка ’бручка’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кузіка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кузю́ка ’кармавая бручка’ (Сл. паўн.-зах.). Да каза (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кілава́тка ’бручка, Brassica hapus L.’ (Кіс.). Да кіла 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ры́жанка ’бручка’ (БДА, 859). Ад ры́жы (гл.) па колеры карняплода.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вэ́мбрух ’бручка’ (ДАБМ, 858, Інстр. II). Слова няяснага паходжання. Напэўна, запазычанае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

караняпло́ды, ‑аў; адз. караняплод, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Культурныя расліны (буракі, морква, бручка і пад.) з мясістым коранем, які скарыстоўваецца ў ежу, на корм жывёле і для тэхнічных мэт. Кармавыя караняплоды.

2. Патоўшчаныя карані гэтых раслін. Буйныя караняплоды. Скормліваць караняплоды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Доўга парачыся, страціць патрэбныя якасці, стаць непрыгодным. Перапарылася бручка.

2. Доўга парачыся, прычыніць сабе шкоду. Перапарыцца ў лазні.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Спарыцца, папарыцца — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)