бадлі́вы, -ая, -ае.

Які мае звычку бадацца.

Бадлівае цяля.

Бадлівай карове Бог рог не дае (прыказка).

|| наз. бадлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэі́зм, -у, м.

Рэлігійна-філасофскі светапогляд, згодна з якім Бог стварыў свет і дзейнічае ў ім.

|| прым. тэісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напрамі́лы,

У выразе: напрамілы бог гл. бог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

весть​II / не бог весть (како́й) не ве́льмі, не ве́льмі што, не бог ве́дае які́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бо́жа гл. Бог

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сцеражо́ны бережёный;

◊ ~нага і (сам) бог сцеражэ́ — посл. бережёного и (сам) бог бережёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

творе́ц

1. высок. тво́рца, -цы м.;

2. (бог) рел. Бог, род. Бо́га м.; (при восклицании) Бо́жа.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тварэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

1. Той, хто стварае матэрыяльныя і духоўныя каштоўнасці.

Т. гісторыі — народ.

2. (з вялікай літары). У рэлігіі: Бог як стваральнік свету.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

созда́тель

1. тварэ́ц, -рца́ м., ствара́льнік, -ка м.;

2. (бог) Бог, род. Бо́га м.; (при восклицании) Бо́жа;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́жа,

гл. бог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)