адглянцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Навесці глянец, бляск на што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слюдзяны́ в разн. знач. слюдяно́й;

с. бляск — слюдяно́й блеск;

с. пласт — слюдяно́й пласт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Spíegelglanz

m -es люстраны́ бляск

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gloss​1 [glɒs] n.

1. бляск; гля́нец (таксама перан.)

2. падма́нлівая зне́шнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

szych, ~u

м. мішура; бляск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lustr, ~u

м. глянец, бляск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blask, ~u

м. бляск; бліск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

брылья́нтавы, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы брыльянту. Брыльянтавы бляск. // Упрыгожаны брыльянтам (брыльянтамі). Брыльянтавыя завушніцы. Брыльянтавы пярсцёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

radiance [ˈreɪdiəns] n.

1. ззя́нне;

the sun’s radiance со́нечнае ззя́нне

2. бляск, прамяні́стасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

По́лыск ’бляск’ (Сл. ПЗБ), по́лоск ’тс’ (Клім.). З польск. połysk ’тс’ (Мацкевіч і інш.; Сл. ПЗБ, 4, 45), што ўзыходзіць да прасл. *lъskati/*lyskati, суадносіцца з *lъskъ ’бляск’ > бел. лоск (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)