Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Блашчы́ца1 ’клоп’ (Жд., Янк. БП, Сцяц., Сцяшк. МГ, Янк. I, Інстр. II, Выг. дыс., Арх. Бяльк., слонім.). Параўн. яшчэ блашы́ца ’клоп’ (Сцяшк.) і блашчы́ца ’блыха’ (Янк. II). Рус.дыял.блощи́ца ’клоп’, укр.блощи́ця ’клоп; блыха’, ёсць два тлумачэнні: 1) зыходнае *bloščica, слова, утворанае ад асновы *blosk‑, роднаснай з балт.*blaska ’плоскі’ (параўн. літ.blãkė ’клоп’, лат.blakts ’тс’). Так Бернекер, 62; 2) зыходнае *ploščica ад *plosk‑ ’плоскі’ (параўн. ст.-рус.площица ’вош’, рус.дыял.площи́ца ’тс’, польск.płoszczyca ’клоп’), а пачатковае б‑ з’явілася пад уплывам слова *blъcha ’блыха’. Так Брандт, РФВ, 21, 209; Развадоўскі, RS, 2, 108. Гл. яшчэ Брукнер, 419; Фасмер, 1, 177; Рудніцкі, 149 (услед за Аганоўскім), лічыць, што bloščica — утварэнне суфіксам ‑ica ад blъšьka (памяншальнае ад *blъcha: bloščica < *blъch‑ьk‑ica).
Блашчы́ца2 ’блыха’ (Янк. II). Відавочна, семантычная кантамінацыя першаснага блашчы́ца ’клоп’ і блыха́ (блаха́?). Параўн. і блашы́ца ’клоп’. Ва ўкр. мове блощи́ця ’клоп’, але і ’блыха’. Не выключаецца (паколькі этымалогія слова *bloščica ’клоп’ няясная), што мае рацыю Рудніцкі, 149, які думаў пра паходжанне *bloščica ’клоп’ < *blošьčica (< blъš‑ьka + суф. ‑ica; усё ад *blъcha), г. зн., што першасным значэннем было ’блыха’?
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Скачы́ха ‘блыха’ (ТСБМ, Нар. словатв.). Да скакаць, скочыць з суф. ‑ых(а). Параўн. скакуха.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скі́чка ‘блыха’ (смарг., Сл. ПЗБ), skiczki ‘блохі’ (Арх. Федар.). Утворана ад скікаць, гл. скік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
псамафі́лы
(ад гр. psammos = пясок + -філ)
жывёлы, якія жывуць у пясках, напр. пясчаная блыха, яшчаркі, тушканчыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Блашы́ца ’клоп’ (Сцяшк.). Магчыма, фанетычнае ўпрашчэнне слова блашчы́ца ’клоп’ (гл.). Але хутчэй за ўсё кантамінацыя з словам блыха́ (дыял.блаха́?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Валаво́ка ’птушка атрада вераб’іных, Troglodytes troglodytes’ (БРС). Народныя назвы валовае вока, блыха, блышка. Назва метафарычная. Параўн. укр.волоочок, волове очко.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ско́чка ‘блыха’ (ТСБМ, Ласт., Сцяшк., Бір. дыс., Байк. і Некр., Жд. 1, Сержп. Прымхі). Да скочыць, скакаць, з суф. ‑к(а).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Блышы́ць ’малоць лухту; ілгаць, жартаваць’ (Нас.). Рус.дыял. (зах.) блыши́ть ’ілгаць, хлусіць’. Да блыха́, блаха́. Параўн. рус.блоши́ть ’кусаць, кусацца; рабіць прыкрасці’, блоши́ться ’імкнуцца атрымаць што-небудзь, выслужвацца перад кім-небудзь’.