горнастралко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спецыяльна абучаны і прызначаны для вядзення баявых дзеянняў у гарах (пра войска). Горнастралковы полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазі́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Палажэнне, размяшчэнне (кніжн.).

Удалая п. ладдзі ў шахматнай партыі.

Галосныя ў моцнай пазіцыі.

2. Месца размяшчэння войск для баявых дзеянняў.

Артылерыйская, мінамётная п.

Здаць свае пазіцыі (таксама перан.).

3. мн. Раён ваенных дзеянняў.

Адправіцца на пазіцыі.

4. перан. Пункт погляду, думка ў якім-н. пытанні (кніжн.).

Заняць пазіцыю чакання.

З пазіцыі філасофскага матэрыялізму.

Палітыка з пазіцыі сілы.

5. Пастава цела, поза.

Пазіцыі класічнага танца.

Стартавая п. спрынтара.

|| прым. пазіцы́йны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Пазіцыйная вайна (якая вядзецца на доўгачасовых баявых пазіцыях).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авіядэса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Войска, якое высаджваецца з самалётаў, верталётаў на тэрыторыю праціўніка для ўдзелу ў баявых аперацыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абстраля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Разм. Пабыўшы ў баях, прывыкнуць да стральбы, да баявых абставін. Салдаты яшчэ не паспелі абстраляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kámpfabschnitt

m -(e)s, -e вайск. уча́стак (баявых дзеянняў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geféchtsbereich

m -(e)s, -e вайск. раён баявы́х дзе́янняў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэса́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Высадка войск на тэрыторыю праціўніка.

Зрабіць д.

2. Войскі, высаджаныя з караблёў, самалётаў і пад. на тэрыторыю праціўніка для баявых аперацый.

Марскі д.

Паветраны д.

Высадзіць д.

|| прым. дэса́нтны, -ая, -ае.

Дэсантныя войскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

«Кацю́ша»,

народная назва баявых машын.

т. 8, с. 193

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

палявы́, -а́я, -о́е.

1. гл. поле.

2. Які знаходзіцца або які робіцца ў полі (не ў садзе, не ў лесе, не ў гарах).

Палявыя травы.

Палявая мыш.

Палявыя работы.

3. Які мае адносіны да баявых дзеянняў, паходны.

Палявая артылерыя.

Палявая пошта.

П. статут.

Палявая форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браняве́жа, ‑ы, ж.

Закрытая бранявая канструкцыя на ганках, баявых машынах пяхоты, бронетранспарцёрах, бронепаяздах і пад. для размяшчэння ўзбраення і абароны асабовага складу; бранявая вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)