кліно́к,

баявая частка халоднай зброі.

т. 8, с. 344

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бярды́ш, бердыша, м.

Старадаўняя халодная зброя — баявая сякера ў форме паўмесяца на доўгім дрэўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баявы́, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вядзеннем бою; прызначаны для бою.

Баявое заданне.

Б. патрон.

2. Гатовы да барацьбы, загартаваны ў баях.

Баявая група.

3. Смелы, энергічны, рашучы.

Б. хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скарастрэ́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пэўнай зброі рабіць максімальную колькасць выстралаў у адзінку часу. Баявая скарастрэльнасць вінтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́бка¹, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Надбудоўка на палубе судна для кіравання, а таксама памяшканне для падобнага прызначэння ў дырыжаблі, на радыёстанцыі і пад.

Рулявая р.

Хадавая р. (з якой кіруецца ход судна). Баявая р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

1. Тое, што патрабуе вырашэння.

Паставіць перад сабой задачу.

Выканаць задачу.

Баявая з.

Першачарговая з.

2. Практыкаванне, якое выконваецца, рашаецца шляхам разумовых заключэнняў, вылічэння і пад.

Рашыць задачу.

Арыфметычная з.

Шахматная з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лётна-баявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лётна-баявы́ лётна-баява́я лётна-баяво́е лётна-баявы́я
Р. лётна-баяво́га лётна-баяво́й
лётна-баяво́е		 лётна-баяво́га лётна-баявы́х
Д. лётна-баяво́му лётна-баяво́й лётна-баяво́му лётна-баявы́м
В. лётна-баявы́ (неадуш.)
лётна-баяво́га (адуш.)		 лётна-баяву́ю лётна-баяво́е лётна-баявы́я (неадуш.)
лётна-баявы́х (адуш.)
Т. лётна-баявы́м лётна-баяво́й
лётна-баяво́ю		 лётна-баявы́м лётна-баявы́мі
М. лётна-баявы́м лётна-баяво́й лётна-баявы́м лётна-баявы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вучэ́бна-баявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вучэ́бна-баявы́ вучэ́бна-баява́я вучэ́бна-баяво́е вучэ́бна-баявы́я
Р. вучэ́бна-баяво́га вучэ́бна-баяво́й
вучэ́бна-баяво́е		 вучэ́бна-баяво́га вучэ́бна-баявы́х
Д. вучэ́бна-баяво́му вучэ́бна-баяво́й вучэ́бна-баяво́му вучэ́бна-баявы́м
В. вучэ́бна-баявы́ (неадуш.)
вучэ́бна-баяво́га (адуш.)		 вучэ́бна-баяву́ю вучэ́бна-баяво́е вучэ́бна-баявы́я (неадуш.)
вучэ́бна-баявы́х (адуш.)
Т. вучэ́бна-баявы́м вучэ́бна-баяво́й
вучэ́бна-баяво́ю		 вучэ́бна-баявы́м вучэ́бна-баявы́мі
М. вучэ́бна-баявы́м вучэ́бна-баяво́й вучэ́бна-баявы́м вучэ́бна-баявы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калясні́ца, ‑ы, ж.

У старажытных грэкаў і рымлян — двухколая павозка, якой карысталіся ў час трыумфальных шэсцяў, спаборніцтваў і баёў. Баявая калясніца. Спаборніцтвы калясніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паяды́нак ’баявая сутычка двух праціўнікаў’ (ТСБМ), ст.-бел. поединокъ, поедынокъ (XVII ст.) ’тс’ запазычаны са ст.-польск. pojedynek ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 66).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)