Баравік Ф. В. 1/83; 2/241; 3/181, 596; 7/25, 452; 8/589, 593; 10/24; 11/592; 12/429, 431, 436

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

каласаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Баравік, які вырастае ў час каласавання жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

борови́к (гриб) бараві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЕ́ЛЫ ГРЫБ,

тое, што баравік.

т. 3, с. 83

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паддубо́вік, ‑а, м.

Грыб з жоўта-бурай шапкай, падобны на баравік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Белы грыб, гл. Баравік

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Stéinpilz

m -es, -e бараві́к, бе́лы грыб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Маложавік ’баравік’ (Касп.), бешан. мало́жъвік ’абабак’ (Нар. сл.). Утвораны ад назвы лесу маложа (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 243). Аналагічна бараві́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Édelpilz

m -es, -e

1) бараві́к

2) шампіньён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Квас́овік ’стары баравік’ (ТС). Вынік семантычнай кандэнсацыі. Да *квасавы баравік. Нерэгулярнасць месца націску характэрна для гэтага суфікса (‑двік /‑авік). Гл. Сцяцко, Афікс. наз., 167.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)