protective coloring

ахо́ўная афарбо́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

colouring [ˈkʌlərɪŋ] n.

1. фарбава́льнае рэ́чыва

2. ко́лер (твару, валасоў)

3. афарбо́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пігмента́цыя, ‑і, ж.

Афарбоўка тканак жывых арганізмаў, абумоўленая наяўнасцю пігмента.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камуфля́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камуфляжу. Камуфляжная афарбоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schútzfärbung

f -, -en

1) ахо́ўная афарбо́ўка (жывёл)

2) вайск. ахо́ўная афарбо́ўка, камуфля́ж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пульверызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пульверызацыі. Пульверызацыйная прылада. Пульверызацыйная афарбоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лер, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлавы тон чаго-н.; афарбоўка.

Блакітны к.

Сукенка колеру марской хвалі.

2. У жывапісе: адценне фарбы, густата, ступень яе яркасці.

|| прым. ко́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыяно́з, ‑у, м.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых хваробах, звязаных з расстройствам кровазвароту; сінюшнасць.

[Ад грэч. kyanos — цёмна-сіні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўту́ха, -і, ДМ -ту́се, ж.

1. Жоўтая афарбоўка скуры і слізістых абалонак, што назіраецца пры захворванні печані, жоўцевых шляхоў і інш.

2. Тое, што і гепатыт (разм.).

|| прым. жаўту́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

окра́ска ж.

1. (действие) афарбо́ўванне, -ння ср., фарбава́нне, -ння ср.; малява́нне, -ння ср., фарбава́нне, -ння ср.;

2. (цвет) афарбо́ўка, -кі ж.;

3. перен. (выразительный оттенок) афарбо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)