pozostałość
ж. рэшта, рэшткі, астатак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зрэ́зак, ‑зка, м.
Астатак, абрэзак чаго‑н. [Базыль] вачамі абшукаў прызбу, вуглы і ўбачыў заткнуты пад застрэшак зрэзак бруска. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аста́нкі ’прах’ (БРС), ’памінкі па нябожчыку’ (Бяльк.). Рус., укр. останки ’прах’, ст.-слав. останъкъ ’астатак’, балг., макед. останка (звычайна ў множным ліку) ’астатак; прах’; серб.-харв. о̀станак, славен. ostânek ’астатак’, ст.-рус. останъкъ ’астатак, спадчына’. Геаграфія і семантыка сведчаць пра магчымасць пашырэння пад стараславянскім уплывам (КЭСРЯ, 315); менш верагодна паралельнае паўднёва-ўсходнеславянскае ўтварэнне. Утворана ад дзеепрыметніка *останъ (КЭСРЯ), які да остати (гл. астацца). Адсюль жа і астанне ’астатак’ (Яруш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сук, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Буйны бакавы адростак, які ідзе ад ствала дрэва.
Абсячы сухія сукі бярозы.
2. У дошцы, бервяне: астатак ад зрэзанага бакавога парастка ствала.
Бервяно з сукамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ВІНІ́Л,
аднавалентны астатак (радыкал) этылену CH2==CH—, які ўводзяць у малекулы арган. злучэнняў замяшчэннем атама вадароду.
т. 4, с. 184
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
vestige [ˈvestɪdʒ] n.
1. anat. аста́так, рудыме́нт
2. след, знак;
not a vestige of truth ані́ кро́плі пра́ўды
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
рудыме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Недаразвіты, астаткавы орган арганізма, які страціў сваё першапачатковае значэнне ў працэсе эвалюцыйнага развіцця.
2. перан. Астатак, рэшткі якой-н. з’явы (кніжн.).
|| прым. рудымента́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прэс-...² Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:
1) які мае адносіны да прэса, напр.: прэс-бювар, прэс-астатак, прэс-ліццё, прэс-форма, прэс-эфект;
2) спрасаваны, напр.: прэс-бетон, прэсвыраб, прэс-маса, прэс-метал.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Нааста́так ’нарэшце, у канцы’ (Яруш.), на аста́так ’нарэшце’, на аста́тку ’у рэшце рэшт’ (Нас.). Ад аста́так, параўн. укр. наоста́нку, наоста́нці ’нарэшце, у канцы’, гл. астацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зача́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Тое, што і зародак.
2. Адміраючы астатак недаразвітага органа ў арганізме, рудымент (спец.).
3. звычайна мн., перан. Пачатак, першае праяўленне чаго-н.
Зачаткі новых адносін.
|| прым. зача́ткавы, -ая, -ае.
З. стан.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)