аднагало́вы одногла́вый;

а. аро́л — одногла́вый орёл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Орёл г. Аро́л, род. Арла́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

орёл в разн. знач. аро́л, род. арла́ м.;

высоко́ в не́бе кру́жит орёл высо́ка ў не́бе кру́жыць аро́л;

э́тот чело́век — настоя́щий орёл гэ́ты чалаве́к — сапра́ўдны аро́л;

орёл и́ли ре́шка? аро́л ці рэ́шка?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адну галаву. Аднагаловы арол (пра герб).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ádler

m -s, - аро́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

глюга́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікай глюгай. Глюгасты арол. // Падобны на глюгу. Глюгасты нос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

orzeł

м. заал. арол (Aquila);

orzeł czy reszka? — арол ці рэшка?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

eagle

[ˈi:gəl]

n.

аро́л арла́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стервя́тник зоол., перен. сцярвя́тнік, -ка м.;

орёл-стервя́тник аро́л-сцярвя́тнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арла́н, ‑а, м.

Буйная драпежная птушка, якая жыве каля водных прастораў і корміцца пераважна рыбай; марскі арол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)